O Άκης Γεωργίου γράφει για την αντίθετη προσέγγιση των Δημάρχων του Λίβερπουλ και της Νέας Φιλαδέλφειας στο θέμα των γηπέδων των περιοχών που διοικούν και καταλήγει στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι ...δε θα γίνουμε ποτέ Αγγλία.
"Δε θα γίνουμε ποτέ Αγγλία"
Και δώστου ευχές, και δώστου κλάμα για μία θλιβερή κατάσταση που δυστυχώς είναι έτσι γιατί …έτσι πρέπει να είναι. Με φόντο τις “μεγάλες” -δυστυχώς μόνο σε αθλητικό μέγεθος και όχι σε ήθος- ομάδες να σφάζονται για το ποιον ευνοεί η αναβολή της αγωνιστικής. Τα αρνητικά και τα θετικά (!) μιας αναβολής που οφείλεται σε θάνατο ανθρώπου για το ποιος θα κάνει καλύτερη διαχείριση των ευρωπαϊκών του υποχρεώσεων απαλλαγμένος από το άγχος του ντέρμπι της Κυριακής. Όλα αυτά, χωρίς καμία ντροπή και με την ελπίδα “να γίνουμε Αγγλία” να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο για μία ακόμα φορά.Βέβαια Αγγλία δε θα γίνουμε ποτέ. Σε κανένα επίπεδο. Όχι επειδή τη λύση δεν μπορεί να τη δώσει κάποια Θάτσερ της Ψωροκώσταινας “κόβοντας” την Ευρώπη από τον Ηρόδοτο και τον Εθνικό (…) αλλά γιατί θυμόμαστε να κλάψουμε μόνο όταν καίει η μπάλα, κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς από το γεγονός ότι ο άτυχος οπαδός του Εθνικού ξεχάστηκε το διάστημα που χαροπάλευε και μονοπώλησε ξανά το ενδιαφέρον όταν πέθανε.
Επιστολή στη Δούρου
Στα της ΑΕΚ, συμβαίνουν επίσης τα ίδια. Τα “δεν θα γίνουμε ποτέ Αγγλία” δηλαδή. Το απόγευμα της Πέμπτης μία μερίδα πολιτών που απαρτίζει το Συντονιστικό των κατοίκων της Νέας Φιλαδέλφειας προέτρεψε τη Ρένα Δούρου να κόψει την επιχορήγηση της Περιφέρειας προς την ΑΕΚ -την οποία δικαιούται όπως κάθε αθλητικό σωματείο σε όλη την επικράτεια- για να μην κάνει “χατίρια” μεγαλοεπιχειρηματιών.Η συγκεκριμένη τάση αντιπροσωπεύει και τον Δήμαρχο της Νέας Φιλαδέλφειας, ο οποίος προεκλογικά είχε δηλώσει ότι είναι κάθετα αντίθετος στο κόψιμο έστω και ενός δέντρου για την κατασκευή του γηπέδου, μετεκλογικά δήλωσε σε αθλητικό ραδιόφωνο ότι είναι θετικός στο κόψιμο των δέντρων φτάνει να αντικατασταθούν, ενώ μερικούς μήνες μετά επανήλθε στην αρχική του στάση. Την ίδια γραμμή ακολούθησε και στο θέμα του ρυθμιστικού αρνούμενος αρχικά το άρθρο 82 (που επιτρέπει αθλητικές -και όχι εμπορικές- χρήσεις στο άλσος) και δηλώνοντας θετικός στο 81 (που αφορούσε μόνο το γήπεδο της ΑΕΚ). Στη συνέχεια “ακύρωσε” ο ίδιος αυτά που είπε δηλώνοντας κάθετα αντίθετος και στα δύο άρθρα.
Δεν είναι θέμα συλλογικό, αλλά κουλτούρας
Επειδή το συγκεκριμένο θέμα δεν αφορά μόνο την ΑΕΚ αλλά και όλες τις ομάδες οι οποίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το γήπεδό τους όπως ο Παναθηναϊκός καλό θα είναι να ρίξει κανείς μια ματιά στις δηλώσεις του Δημάρχου του Λίβερπουλ, Τζο Άντερσον πριν από λίγες μέρες σχετικά με την επέκταση του Άνφιλντ: «Είναι μια απόφαση ορόσημο για την περιοχή του Άνφιλντ, όπου μπορεί να φέρει νέες θέσεις εργασίας και άλλες επενδύσεις. Η γενική ανάπλαση θα φτάσει τα 260 εκατ. λίρες. Ένα βασικό μέρος του ποσού θα καλυφθεί από την Λίβερπουλ. Ο σύλλογος είναι ένας σημαντικός εργοδότης στην περιοχή και το γήπεδο της είναι ένα σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες και τους επισκέπτες».Σε αντίθεση με την Ελλάδα...
Σημειωτέον ότι η Λίβερπουλ, όπως όλες οι ομάδες της αγγλικής Πρέμιερ, διαθέτουν γήπεδα που πληρούν τους κανόνες ασφαλείας και οι οπαδοί της δεν κινδυνεύουν να σκοτωθούν από έναν τσιμεντόλιθο που φεύγει ενώ περπατούν στις εξέδρες. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα στη Λεωφόρο.Ο Δήμαρχος του Λίβερπουλ δεν είναι αρνητικός στο γήπεδο από …συνήθεια βρίσκοντας διαφορετικό λόγο για να διαφωνεί με αυτό κάθε φορά, όπως ο Βασιλόπουλος μία με τους πυλώνες, μία με τα δέντρα, μία με την Περιφέρεια, μία με την όχληση που θα υποστούν οι κάτοικοι της Καππαδοκίας, μία με το φάντασμα των εμπορικών χρήσεων στο άλσος που απαγορεύει το ρυθμιστικό. Αντίθετα, βλέπει θέσεις εργασίας, δυνατότητα νέων επενδύσεων, πόλο έλξης για τους τουρίστες και ανάπλαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.