Σκουπίδια έπνιξαν την πόλη…έμψυχα, άψυχα, ανακυκλώσιμα, μη ανακυκλώσιμα, όλα τουςαναδύουν την αποκρουστική οσμή του σηπτικού κουφαριού. 
 
Υπερχειλισμένοι κάδοι κοσμούν τα στενά δρομάκια και οι περαστικοί, αν δεν λιποθυμήσουν, καλούνται να κάνουν άλματα μετ’ εμποδίων για να καταφέρουν να διασχίσουν ένα δρόμο. «Απεργούμε» λένε οι μεν, «σηκώνουμε τα χέρια ψηλά», απαντούν οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι.
Διυλίζουνε τον κώνωπα και καταφέρνουνε, όπως πάντα το ακατόρθωτο, δηλαδή τίποτα. Κοινωνική αρωγή και πολιτική παρέμβαση χρειάζεται για να επέμβει και να συλλέξει πρώτα τα έμψυχα απορρίμματα και έπειτα τα άψυχα. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από τα διάσπαρτα σκουπίδια, είναι πολλοί. Αρμόδιες υπηρεσίες κλείνουν τα αυτιά τους, τα μάτια τους και τώρα, πλέον, και τη μύτη τους.
Έλλειψη παιδείας και βασικών αρχών. Μια περιοχή δεν ρυπαίνεται μόνο από τις διάσπαρτες σακούλες απορριμμάτων. Χρειάζεται τέχνη γι’ αυτό και ο Έλληνας φαίνεται ότι την κατέχει.Όπου κι’ αν πάει, νομίζει ότι ¨οφείλει¨ να αφήσει το αποτύπωμα του και κάνει τα πάντα για να το επιτύχει.
Διαβάστε το άρθρο στο aixmi.gr